ارتباط بین میزان قوس طولی داخلی کف پا با برخی از عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی در پسران 12 تا 14 سال

هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین میزان قوس طولی داخلی کف پا با برخی از عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی در پسران دانش آموز 12 تا 14 سال بود. نمونه آماری این تحقیق از میان 500 نفر از دانش آموزان پسر دوره راهنمایی انتخاب شدند. ابتدا از تمامی آزمودنی ها آزمون نقش کف پا به عمل آمد و قوس کف پای آزمودنی ها با استفاده از شاخص استاهلی (staheli index (si)) به صورت کمی طبقه بندی شدند. سپس با توجه به محدودیت هایی که محقق در نظر گرفته بود تعداد 90 نفر با میانگین و انحراف معیار سن 82/0±13 سال، وزن 19/7±47 کیلوگرم و قد 086/0± 54/1 متر در سه گروه 30 نفره، گروه 1)آزمودنی های با قوس کف پای 44/0>si، گروه 2) آزمودنی های با قوس کف پای 44/0>si>89/0 و گروه 3) آزمودنی با قوس کف پای 89/0<si، به صورت هدفمند طبقه بندی شدند. سپس از هر گروه آزمون دوی 1600 متر ایفرد جهت به دست آوردن استقامت قلبی ـ تنفسی، آزمون دوی رفت و برگشت 9×4 متر ایفرد جهت به دست آوردن چابکی، آزمون تعادلی ایستادن روی یک پا جهت سنجش تعادل ایستا و آزمون تعادلی گردش ستاره (sebt) جهت سنجش تعادل پویا به عمل آمد. نتایج نشان داد که بین میزان قوس کف پا با استقامت قلبی ـ تنفسی رابطه معنی دار و مثبت وجود دارد(014/0p= ؛ 259/0r=). همچنین ارتباط معنی دار و مثبت بین میزان قوس کف پا با تعادل پویا وجود دارد(000/0p= ؛ 408/0r=) ولی بین میزان قوس کف پا با چابکی (146/0p= ؛ 154/0-r=) و تعادل ایستا (608/0p= ؛ 055/0r=) رابطه معنی داری وجود ندارد. این تحقیق نشان می دهد که میزان قوس طولی داخلی کف پا با عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی ارتباط خاص داشته است. با این وجود نباید کودکان را از فعالیت های جسمانی و حرکتی محروم کرد. اما لازم است توصیه های حرکتی خاصی را برای به حداقل رساندن عوارض ثانویه ارائه داد. واژه های کلیدی: قوس طولی داخلی کف پا، استقامت قلبی ـ تنفسی، چابکی، تعادل ایستا، تعادل پویا، آزمون نقش کف پا، شاخص استاهلی